تاريخ زنان فيلسوف معاصر

زنان فيلسوف در آغاز قرن بيستم همچنان با محدوديت‌هاي بسياري براي دسترسي به آموزش رسمي در فلسفه مواجه بودند، اما در اين قرن توانستند به دانشکده‌هاي فلسفه وارد شوند و به درجه استادي برسند. گرچه نمي‌توان شواهد دال بر تبعيض جنسي را ناديده يا دست‌کم گرفت، دست‌کم حالا ديگر زني فيلسوف بودن امري غيرعادي نيست. اين کتاب، که جلد چهارم از مجموعه تاريخ زنان فيلسوف است، باوري شايع را به چالش مي‌کشد؛ اينکه فلسفه قلمرو جولان ذهن بزرگ‌ترين مردان است. نويسندگان کتاب نشان مي‌دهند که زنان فيلسوف معاصر، مانند همتايان مردشان، در شکل دادن به «مسائل کلان» فلسفه دخيل بوده‌اند؛ نوشته‌هايي براي اعقاب خود به جا گذاشته‌اند؛ مريدان، شاگردان و پيرواني داشته‌اند؛ و در آکادمي‌ها و انجمن‌هاي تخصصي به پرورش و پيشرفت ديگر فيلسوفان کمک کرده‌اند.
زندگي، آثار و نظام فکري سيزده فيلسوف زن معاصر در فصل‌هاي مختلف اين کتاب بررسي شده است: ويکتوريا ليدي ولبي، اي. اي. کنستانس جونز، شارلوت پرکينز گيلمن، لو سالومه، مري ويتن کالکينز، ال. سوزان اِستبينگ، اديت اشتاين، گردا والتر، آين رند، کورنليا يوحانا دفوخل، هانا آرنت، سيمون دو بووار، سيمون وِي.