بانو اينشتين

كتاب حاضر داستان زني است در اسارت دنياي سلطه گر مردانه؛ زني که هوش و استعداد و نبوغش در ساية پررنگ همسرش، آلبرت اينشتين، ناديده مانده است. زني که در بيست سالگي بر خلاف اغلب زنانِ همدوره اش، در رشتة فيزيک ادامة تحصيل مي دهد و پس از آن با دانشجويي به نام آلبرت آشنا مي شود و حاصل زندگي آنان شهرت آلبرت است و در حاشيه قرار گرفتن همسرش. چقدر از ايده هاي اينشتين حاصل انديشه ها و افکار همسرش بوده است؟ چرا بايد يکي در ساية ديگري فراموش مي شد؟ آيا دو نابغه در يک خانه نمي گنجند؟
او الان به من گفت معرکه؟ اين کلمه اي بود که آلبرت آن را شايستة استادان بزرگ فيزيک مي دانست؛ کساني نظير گاليله، نيوتن، گاهي هم تعدادي از انديشمندان متأخر. و حالا من؟
آلبرت که چشمانش همچنان مي درخشيد، پرسيد: «مي آيي مقاله اي دربارة تئوري ات بنويسيم؟ ما به اتفاق مي توانيم دنيا را دگرگون کنيم، عروسک. آيا مرا همراهي خواهي کرد؟»»