حكمراني اقتصاد (چرا علم اقتصاد به كار مي آيد چه هنگام به كار نمي آيد و چگونه تشخيص دهيم)

کتاب پيش رو آنگونه که از زير عنوان طولاني آن مشخص است (چرا علم اقتصاد به کار مي آيد و چه هنگام به کار نمي آيد و چگونه تشخيص دهيم) در تلاش است تا نشان دهد چگونه اقتصاد و اقتصاددان مي‌تواند از تحليل‌هاي ذهني صرف فاصله گرفته و تغييرات اساسي را در جامعه ممکن کند. تغييراتي که مي‌تواند تا عمق جان و ريشه يک جامعه پيش رفته و مسير تاريخي آن را تغيير دهد. توصيفي که رودريک در فصل پنجم کتاب خود از دو گونه اقتصاددان ارائه مي‌دهد به خوبي چارچوب ذهني او در هنگام نگارش کتاب را به تصوير مي‌کشد.
او مي گويد «دو نوع اقتصاددان وجود دارد... گروهي اسير يک ايده‌ي ثابتِ رايج هستند – بازارها به بهترين نحو کار مي‌کنند، دولت‌ها فاسدند، مداخله نتيجه معکوس دارد.... گروه دوم برعکس، فاقد يک ايده‌ي ثابت هستند و درباره‌ي دنيا داراي نظرات گوناگوني هستند که برخي از آنها متناقض است. برداشت گروه اول از يک مشکل هميشه مي‌تواند پيش‌بيني شود: صرف‌نظر‌از ماهيت دقيق و زمينه‌ي مشکل اقتصادي، راه‌حل در بازارهاي آزادتر است. اما گروه دوم پاسخ مي‌دهند، “بستگي دارد”. اين گروه گاهي بازار و گاهي مداخله‌ي دولتي بيشتري پيشنهاد مي‌کنند. اقتصاد در مباحث عمومي به گروه دوم بيشتر نياز‌مند است. اقتصادداناني که قادرند به اقتضاي شرايط از يک چارچوب توضيحي به چارچوب توضيحي ديگر عبور کنند بيشتر احتمال هدايت ما به مسير درست را دارند».