پديده هاي ناخودآگاه

علي الوردي، جامعه شناس عراقي و تحصيلکرده جامعه شناسي در دانشگاه تگزاس، در اين كتاب سازوکار تفکر و انتخاب آزادانه و اراده را با نگاهي همزمان به جامعه شناسي و روان شناسي به چالش مي کشد و تصورات رايج درباره آن ها را بازنگري مي کند. الوردي چنان از زمانه خود جلوتر بود که هنوز هم آثارش در کشورهاي عربي پرمخاطب و پرفروش است. بي شک اين کتاب يکي از تأثيرگذارترين کتاب ها در زمينه تفکر نقادانه است که طيف گسترده اي از مخاطبان را به خود جلب مي کند. آدم ها در هر جايي که به دنيا آمده باشند، ناخودآگاه در چارچوب هايي ذهني محصورند؛ شبيه اسب بارکشي که براي آن که از ديدن اطراف پريشان نشود، با چشمبندي دايره ديدش را تنگ مي کنند. همين تنگ بودن دايره ديد است که آدمي را از ابداع و نوآوري بازمي دارد. و همين است که وقتي کسي موفق به نوآوري و ابداع مي شود، او را نابغه مي دانيم و مي گوييم نابغه کسي است که توانسته دنيا را از زاويه اي فراخ تر و گسترده تر از ما ببيند، طوري که گويا به جهاني ديگر پا گذاشته يا به انساني ديگر بدل شده است.