صاحب شناسنامه 678 (تاملي در شعر و انديشه ي فروغ فرخ زاد)

فروغ از جنس فاوستِ گوته (آن جلوه گاهِ پرصلابتِ معنويِ مدرن) نبود که با جايگزيني روابط زندگي نو به هدف خود در متن فاجعه ي تراژيک ارتقا يابد. هم چنين دشوار مي توان او را به جهاني راه داد که مارکس در عبور از مناسبات متعفن مدرنيسمِ بورژوايي آفريد. هر آن چه سخت است و استوار دود مي شود و به هوا مي رود.
با اين حال “ايمان بياوريم” شاعر را سه گام به جان درخشان اين جهان نزديک مي کند. آن جا که تقدس و آرمانِ رهاييِ انسان زميني مي شود. فروغ با وجود همه ي هاي و هوي و هياهويي که عليه بورژوازي راه مي انداخت از چنان صلابتي براي عبور بي ترديد از مزاياي آن برخوردار نبود. هم زمان پا در زمين چمن آفريقايي خانه ي دروس گلستان داشت و سر در سوداي آتشبازيِ ميدان توپخانه! لاجرم تلاش براي بازي در هر دو زمين او را به رقصي ناموزون وا مي داشت که به تلوتلوي مستان مانسته بود!