پنج درس در تئوري روان كاوي ژك لكان

پنج درس نازيو خوانشي است نو، سايه شکن و خيره کننده از تئوري روان‌کاوي ژک لکان برپايه دو اصل «ناآگاه ساختاري همچون زبان دارد» و ژوئيسانس -و نيز مفهوم پردازي‌هاي منتج از اين دو همچون نقش دال، جايگاه سوژه‌ي ناآگاه و نيز ابژه a- در جهت ترسيم طرحي کلي از انديشه روان‌کاو فرانسوي. آنچه «لکانِ نازيو» را از ديگر نسخه‌هاي لکان متمايز مي‌کند نقش تخيل او در «دراماتيزه» کردن گفتمان لکاني است تا بتواند تأثيرات و تأثراتِ باليني آن را با برانگيختن توامان تخيل خوانندگانش، نشان دهد. اين همان چيزي است که او آزادي بازآفريني مؤلف» مينامد و صميمانه از خوانندگان ايراني خود ميخواهد تا با بهره جستن از قوه تخيل خود، اين کتاب را بي آنکه به نحوه نگارش آن فکر کنند بخوانند و غرق در متن به موسيقي اين واژگان راه دهند تا ايشان را با خود ببرد؛ با اين احساس که اين کتاب راجع به ايشان سخن ميگويد