كافه كرنك

جاسوسي، بازجويي، شکنجه، خيانت، اخوان المسلمين، مصر... عناصري که همزمان هم روح و روان خاورميانه را شکل داده اند و هم آن را رنج مي دهند. نجيب محفوظ، برنده جايزه نوبل ادبيات، روح مصر را چنان توصيف مي کند که هر انساني مي تواند آن را احساس و درک کند و دردهاي مردمش را چنان به تصوير مي کشد که خواننده نيز آن ها را تا مغز استخوانش حس مي کند.
از اين که کشور و سرزمينم داشت جايگاه خودش را پيدا مي کرد، کاملاً حيرت زده بودم. به رغم همه مسيرهاي اشتباهي که رفته بود، در زمينه قدرت و نفوذ هميشه در حال گسترش و بزرگ تر شدن بود. همه نوع کالايي را توليد مي کرد؛ از سوزن گرفته تا موشک. روند و مسيري خارق العاده و انساني را در زندگي ها منتشر کرده بود. ولي چه فايده اگر مردم آن قدر سست و مظلوم باشند که به اندازه پشه اي ارزش نداشته باشند؟ چه فايده اگر مردم هيچ گونه حقوق شخصي، آبرو و امنيتي نداشته باشند؟ و چه فايده اگر مردم به دست بزدلي، رياکاري و بيچارگي خرد شوند؟