سخن پردازان سرگذشت خويش (كازانووا استاندال تولستوي)

طريق سخن‌پردازان سرگذشت خويش به دنياي واقعي ختم نمي‌شود، بلکه به خويشتن آن‌ها بازمي‌گردد. آن‌ها قصد به تصوير کشيدن عالم اکبر و غناي وجود را ندارند، بلکه به‌طور ناخودآگاه حس مي‌کنند که وظيفه هنري تعيين‌کننده‌شان، گشودن عالم اصغر خويش به سوي دنياست.
اشتفان تسوايگ در اين کتاب کوشيده است تا ريختِ هنرمندِ خودنگر و ذهن‌گرا و شکل تعيين‌کننده هنر وي، خودزندگينامه، را در سه شخصيت کازانووا، استاندال و تولستوي معرفي کند. اما بايد خاطرنشان کرد که با يکدگر بودن آن‌ها در اين کتاب به معناي کنار هم بودنشان در يک سطح فکري نيست، بلکه تنها معرف سه مرحله? صعودي يک عمل خلاق، يعني حديثِ نفس گفتن است.