درباره ادبيات

آناتولي واسيليويچ لوناچارسکي (1875-1933)، نويسنده، روزنامه نگار، و سياستمدار روس که همراه با ماکسيم گورکي، تلاش هاي بسيار به عمل آورد تا آثار هنري امپراتوري روسيه را در دوره ي جنگ داخلي (1920-1918) از گزند آشوب و يورش آشوبگران محافظت کند. در سال 1898 به گروه بلشويک‌هاي حزب سوسيال دموکرات روسيه پيوست و در هيئت تحريريه‌ي مجله‌ي وِپِرد («به پيش») آغاز به کار کرد. در سال 1909 در جزيره‌ي کاپري ايتاليا به ماکسيم گورکي پيوست و با همکاري آلکساندر باگدانوف، مدرسه‌اي با کلاس‌هاي پيشرفته براي گروه برگزيده‌اي از کارگران کارخانه‌هاي روسيه تاسيس کرد. در مارس 1917 به مقام کميسر تعليم و تربيت برگزيده شد (تا 1929 در اين مقام بود)، و تاثيري چشمگير در پيشرفت تئاتر نيز از خود برجا گذاشت. علاقه‌ي لوناچارسکي به تئاتر موجب ترغيب هنرمندان و بازيگران به نوآوري‌هاي گوناگون در اين زمينه شد. در سال 1933 به عنوان سفير شوروي در اسپانيا برگزيده شد، اما در مسير سفر به اسپانيا چشم از جهان فروبست. سه نمايشنامه از ميان نمايشنامه هاي پرشمار او به زبان انگليسي ترجمه و در مجموعه‌اي به نام سه نمايشنامه (1923) منتشر شد.