درباره ي عكاسي (جستاري فلسفي)

عکس هم تصوير واقعيت است و هم تفسير آن. مساعي متفکران براي اثبات اين دو ويژگي محور مباحثات کتاب جستاري فلسفي درباره عکاسي است. پيش‌گامان نظريه‌ي عکاسي جنبه‌‌ي تصويرگري واقع‌گرايانه‌ي آن و پيشتازان فلسفه‌ي عکاسي جنبه‌ي معرفت‌شناختي عکاسي را مهم مي‌دانستند. اما نظريه‌ي نوين عکاسي مي‌کوشد نشان دهد که عکس علاوه‌بر حقيقت‌نمايي، مي‌تواند محمل خيال‌پردازي نيز باشد. فلسفه‌ي عکاسي تلاشي است براي حفظ جايگاه يگانه‌ي عکاسي در ميان ساير هنرها و درعين‌حال اثبات توانايي‌هاي آن در آفرينش تصويري فراسوي چارچوب‌هاي مکانيکي و خودکار و بهره‌مند از خلاقيت هنري. تشريح ديدگاه راجر اسکروتن درباره‌ي ناتواني عکاسي از بازنمايي به سبک نقاشي و نقدهاي وارد بر آن، تبيين نظريه‌ي کندال والتون درباره‌ي شفافيت عکس و ترسيم چشم‌اندازي از جديدترين نظريه‌هاي فلسفي به منظور بازتعريف عکاسي از موضوعات محوري اين کتاب است. براساس نظريه‌ي نوين عکاسي، عکس را نه همچون يک تصوير، بلکه بايد فرايندي در نظر بگيريم که صرفاً به تأثير پرتوهاي نور بر سطح حساس خلاصه نمي‌شود و همين فرايندِ پردازشِ عکس عرصه‌ي شکوفايي خلاقيت عکاس است. ديرمود کاستلو در کتاب جستاري فلسفي درباره عکاسي براي ايضاح مطالب نظري پيوسته از آثار عکاسان نام‌دار تاريخ عکاسي ياري مي‌گيرد و نشان مي‌دهد که گرچه عکس‌ها براي نگريستن خلق مي‌شوند، انديشه‌ي نهان در آن‌ها نيز به همان ميزان شگفت‌انگيز است.