توريست اتفاقي

نويسنده ماهرانه شخصيت مي سازد و وقايع داستان را طوري پيش مي برد که روانِ شخصيت ها را، بي آنکه اشاره مستقيم بکند، پيش چشم خواننده مي آورد. او رفتارها و سخنان و سبک زندگي انسان ها را به دقت مي بيند و آنها را در رمان هايش باز مي آفريند و خواننده را در جايگاه روانکاوي قرار مي دهد که ذره ذره روان شخصيت ها پيش چشمش آشکار مي شود. گويي شخصيت ها بي آن که بخواهند، ضمير خود را فاش مي کنند.