بائودولينو

آوريل سال 1204 ميلادي است، و قسطنطنيه، پايتخت شكوهمند امپراطوري بيزانس به دست شهسواران جنگ چهارم صليبي تاراج و سوزانده مي‌شود. در گرماگرم كشتار و اغتشاش، بائودولينو، يكي از مقامات بلند پايه ديواني را از كشته شدن به دست صليبيون نجات مي‌دهد و داستان خارق‌العاده خود را براي او كه مورخ نيز هست، باز مي‌گويد. بائودولينو روستا زاده اهل شمال ايتاليا استعداد فطري بي‌نظيري در آموختن زبان‌هاي مختلف و دروغ گفتن دارد. هنگام كودكي به يك سركرده نظامي در بيشه‌ها بر مي‌خورد و او را با هوش و درايت خويش تحت تاثير قرار مي‌دهد. سركرده نظامي، كه خود امپراطور فردريك بارباروسا است، بائودولينو را به فرزندي مي‌پذيرد و او را به دانشگاه مي‌فرستد؛ و آن‌جاست كه او گروهي از دوستان بي‌باك و ماجراجو را گرد مي‌آورد. اين گروه سرخوش از رويا، با اسطوره‌هاي خويش ساخته عازم جستجوي كشيش يوحنا مي‌شود، پادشاه و روحاني افسانه‌اي كه بر قلمرويي پهناور در شرق حكومت مي‌كند؛ سرزمين و هم‌گونه با موجوداتي كه چشم‌شان بر شانه‌ها و دهان‌شان بر شكم‌هاست؛ سرزمين خواجه‌ها، تك شاخ‌ها، دوشيزه‌هاي دل‌ربا. به ديگر سخن اكوي داستان‌گو در اوج درخشش.