نخل و همسايه ها

همان‌وقت که احمد محمود در اين سوي رود همسايه‌ها را مي‌نوشت، غائب طعمه فرمان، رمان‌نويس صاحب سبک و بنام عراقي، در آن سو در کار نوشتن نخل و همسايه‌ها بود. آن دو بي‌آن‌که يکديگر را بشناسند، از رنج‌هاي روزگار خود مي‌نوشتند؛ رنج‌هاي مشترک مردمان هر دو سوي شط با روياهايي بزرگ اما گرفتار خيانت خودي و اسير چنگال بيگانه.
نخل و همسايه‌ها را بسياري «شاهکار ادبيات نوين عرب» و جزو صد رمان برتر ادبيات عرب دانسته‌اند.
از متن كتاب:
پاهايش را شست. روي تختش دراز کشيد. تصميم گرفت خواب تا لنگ ظهر را تجربه کند، عين «وضع خوب‌ها»، عين پولدارها. يک دل سير مي‌خوابيد و بعد کمي پيش از ظهر بيدار مي‌شد. يک قوري چاي آماده مي‌کرد و منتظر مصطفا مي‌ماند که بيايد و «سليمه خاتون» صدايش کند. نسيمي آرام از جايي نامعلوم روي صورتش مي‌وزيد. چشم‌هاي دنيا هم مثل چشم‌هاي او بود: خواب‌آلود و خمار. توي چشم‌هاي دنيا فرو مي‌رفت و غرق مي‌شد.