اول شخص مفرد

از متن كتاب:
گمان نمي‌کردم پيرمرد خل‌و‌چل باشد. به‌نظرم قصد سر‌به‌سر گذاشتنم را هم نداشت. مي‌خواست پيام مهمي به من بدهد. به‌دليل نامعلومي همين قدرش برايم روشن بود. پس باز سعي کردم بفهمم. اما ذهنم هي دور مي‌زد و راه به جايي نمي‌برد. چطور دايره‌اي با چندين (يا شايد تعداد بي‌شماري) مرکز هنوز دايره است؟ آيا اين يک استعاره‌ي پيشرفته‌ي فلسفي بود؟ دست کشيدم و چشم باز کردم. به سرنخ‌هاي بيشتري نياز داشتم.