هستي شناسي هستي اجتماعي (اصول هستي شناختي بنيادين مارکس)

برنامه‌ي لوکاچ در «پيرامون هستي‌شناسي هستي اجتماعي»، به گفته‌ي او، نگاهي ديگر و ديگرگون به رابطه‌ي «ضرورت و آزادي»، يا به تأکيد او، رابطه‌ي بين «غايت‌شناسي و علّيت» است؛ و به‌راستي نيز مسئله‌ي سرشت غايت‌شناختي «کار» نقشي بسيار تعيين‌کننده در اين اثر عظيم ايفا مي‌کند. در تلاش و کنکاش لوکاچ پيرامون مقوله‌ي «کار» است که مي‌توان کلنجار توان‌فرساي او را در حل تناقض پاي‌بند ماندن به نام و ميراث و پيامدهاي مقوله‌ي «هستي‌شناسي»، تهي ‌کردن آن تا آخرين لحظه و هجا از معناي سنتي‌اش و گنجانيدن هويتي تازه در آن را آشکارا ديد؛ هويتي که بتوان بي‌هراس و پروا، «هستي‌شناسي» مارکسي‌اش ناميد.