بلكه داها دئينمه ديم (شايد ديگر نتوانم بگويم) / مجموعه شعر آذري

چندي پيش شعري از “ايو بونفوا” شاعر بزرگ فرانسوي به دستم رسيد. وقتي اين ادبيات را خواندم:
…
آتش گويي در دنياي ديگري روشن بود
و اکنون پرندگان از اتاقي به اتاق ديگر مي پرند
پنجره ها افتاده اند، رختخواب پوشيده از سنگ است
اجاق آکنده از تکه هاي آسمان که رو به خاموشي مي رود.


ديدم که شعر برايم آشناست. اين آشنايي از کجا آمده بود؟
بلافاصله پي بردم که مرا به ياد شعر صالح مي اندازد…
آري! شعر صالح شعرِ انسانِ تراژيک عصر ما، با زبان وحشي، در حال اعجاب آور است.