سقف كليساي جامع

از متن كتاب:
آدريان: ياد هملت مي‌افتم. حالا ما هم مثل اون گرفتار هزارتوي شگفت‌انگيز ذهن شديم. مضحک نيست که آدم بدونه نگرانيش با يه قرص برطرف مي‌شه؟ ببين تو رو خدا، همه اسباب زندگي در اختيارش، و ارث سلطنت، خدم و حشم، اسب، اگر قرصه رو هم داشت، يه جوري با شاه کنار مي‌اومد و با اوفليا ازدواج مي‌کرد. يا سقراط. به جاي شوکران، يه قلپ ليتيوم مي‌رفت بالا و قضيه‌ش با شهردار فيصله پيدا مي‌کرد و به صدسالگي هم مي‌رسيد. در ازاش چي از دست مي‌داد؟ عقل و حکمت و يه خرده آگاهي که با رنج و ملامت به دست اومده. آگاهي و زور هم يه‌جور قدرته و حسنش هم همينه. پس چه عيبي داره که آدم بي‌اينکه رنج و مرارت بکشه قدرت پيدا کنه؟