اولين خون

نويسنده در اين رمان، براي بزرگداشت منزلت پدر تازه‌درگذشته‌اش پاتريک نوتومب و اداي دين به او، خاطره بخشي از دوران کودکي تا بيست‌وهشت سالگي او را به تصوير مي‌کشد.
پاتريک نوتومب، راوي داستان، در کسوت ديپلمات به همراه خانواده عازم کشور تازه استقلال‌يافته جمهوري دموکراتيک کنگو مي‌شود ولي از بخت بد خودش به اسارت شورشيان درمي‌آيد و محکوم به اعدام مي‌شود. او در طول مدت اسارت و در مواجهه با اعدام قريب‌الوقوع بيش از هر زمان به معنا و مفهوم واقعي زندگي در اين دنيا و زنده‌بودن پي مي‌برد.
اين رمان سرشار از لحظات تلخ و شيرين و دلهره‌آور است: راوي که در کودکي پدرش را در ميدان جنگ از دست داده و نمي‌خواهد با بي‌عدالتي تن به مرگ بدهد، در خلال گروگان بودن به ياد ايام گذشته مي‌افتد و به توصيف رفتارهاي غيرمعمول مادر جوان ولي بيوه و ديگر اعضاي خانواده به‌ويژه خانواده پدري و جايگاه خود به‌عنوان بچه‌اي يتيم در ميان آن‌ها مي‌پردازد. او علاوه بر مرور گذشته‌اش، به شرح گذران سخت ايام اسارت در چنگال دژخيمان، حبس در سلول انفرادي و دست‌وپنجه نرم کردن با مرگ مي‌پردازد و با برخي استدلال‌ها مخاطب را عميقاً به فکر فرو مي‌برد.