ويپاسانا راه وارستگي

معرفي كتاب:
وقتي عضوي از بدن‌تان را خم مي‌کنيد يا حرکت مي‌دهيد، فکر مي‌کنيد: «همان اندامي که قبلاً وجود داشت الان دارد حرکت مي‌کند. همان «من»ي که قبلاً بود اين اندام را الان به حرکت درآورد.» بعد از حرکت دادن اندام، دوباره فکر مي‌کنيد: «اين اندام‌ها، و اين «من» هميشه وجود دارند.» زماني که مردم در حال ديدن چيزي هستند، در مورد خودشان و آن چيز چنين فکر مي‌کنند: «چيزي که ماندگار است، که قبلاً بوده است، الان هست، و مي‌رود که در آينده هم باشد، چيزي که هميشه وجود دارد.» وقتي که فرد فکر مي‌کند يا تصور مي‌کند، اينگونه فرض مي‌کند: «خودي که از قبل وجود داشته الان دارد فکر مي‌کند.» به اين شکل فرد خودش را به عنوان يک شخص يا موجود ماندگار فرض مي‌کند. شما در مورد خودتان و ديگران اينگونه فکر مي‌کنيد: «افرادي که تمام طول زندگي را زندگي مي‌کنند.» در واقع، چنين چيزي نيست. چيزي تمام طول زندگي را زندگي نمي‌کند. فقط ذهن و جسم است که در فرآيند جانشيني پي در پي پديد مي‌آيد و محو مي‌شود. شما اين ذهن و جسم ناماندگار را به عنوان يک شخص در نظر مي‌گيريد، و به آن چنگ مي‌زنيد. ما مراقبه مي‌کنيم تا از چنگ زدن به چيزها با ديدگاه اشتباه جلوگيري کنيم.