بيش يادگيري

همه ما دوران مدرسه را مثل هم گذرانده‌ايم و تعريف‌مان از يادگيري برگرفته از همان روش قديمي و سنتي آموزشي، آن هم در فضايي غير واقعي است. عمدتاً فرزندان‌مان را به عملکرد بيشتر و جدي‌تر در قالب برنامه‌هاي آموزشي مکمل و فعاليت‌هاي فوق برنامه آموزشي مدرسه، ترغيب يا حتي وادار مي‌کنيم.
بيشتر اوقات اگر به مهارت خاصي علاقه‌مند باشند به آنها اجازه نمي‌دهيم که پرداختن و يادگيري آن مهارت را با اولويت بيشتري از مطالب درسي دنبال کنند. تقريبا همه ما با اين عبارت امري آشناييم. “اول درس!!” اما شايد محصول همين دو کلمه، خيل عظيم فارغ التحصيلان فاقد مهارتي است که تبديل به پديده‌اي تاسف‌بار بنام “بيکاران تحصيل کرده” شده است.
افرادي که تاکيد به اولويت اغراق شده درس نسبت به مهارت مانع از اين شده است که به توانايي‌ها و استعدادهاي خود پي ببرند و مهارت‌هاي کاربردي را بياموزند و خود را صرفا محدود به برنامه و فضاي رسمي و سنتي مدرسه نکنند.
نويسنده اين کتاب با جمع آوري تجربيات افراد موفق که فراتر از مدرسه و دانشگاه قدم برداشته‌اند، به تفصيل به واژه بيش يادگيري پرداخته است. به تعريف وي بيش يادگيري عبارتست از تلاش براي آموختن کاربرديِ مهارت يا دانشي خاص در زماني کوتاه با استفاده از استراتژي‌هاي خاص.