پس از مهماني

مبارک يا بداَختر ، بخواهيم يا نه، اکنون پرسشي هولناک پيش روي‌مان است:
چه شد که انسان «ويران » شد؟
عشق، اضطراب، اغواگري، خودستايي، تظاهر، گستاخي، بي‌تفاوتي، سرخوشي، بردباري، اشتياق يا خواست خدايي قادر، هرچه بود، انسان به‌طرز هولناکي ويران شد.
شخصيت‌هاي نمايشنامه پس از مهماني نيز چنين‌اند. فرقي نمي‌کند پنجره‌هاي عمارتِ ديويد اسکات فالر را باز کنيم يا کتاب‌هاي کتابخانه عمومي لندن را، در‌هر‌حال، انسان‌هايي را مي‌بينيم که همواره در حال ويران شدن‌اند. با اين همه، هراسي ديگر نيز مسبب نگراني است: «او که مي‌داند کيست، حرمت پرسش را از بين برده است.» و بايد اقرار کرد که نابوديِ انسان از خوف‌انگيزترين پديده‌هاي قرن بيستم است.