قصر قورباغه ها

درست يادم نيست ماجرا چه‌‌طور شروع شد، فكر مي‌كنم از شبي مهتابي كه مشغول قدم زدن روي برف‌ها بودم. همين موضوع به خودي خود خيلي عجيب است، چون معمولا بچه‌ها نصفه‌هاي شب، وقتي ماه مثل توپ بزرگي بر بالاي درختان جنگلي آويزان مي‌ماند، عادت به گردش در جنگل ندارند. اما اين تنها موضوع عجيب و باور نكردني آن شب مهتابي نبود. وقتي به سد بزرگي رسيدم كه هميشه با پدرم در كنار آن دراز مي كشيديم و بچه قورباغه‌ها را تماشا مي‌كرديم، ناگهان كوتوله‌اي را مقابل خود ديدم. شايد اگر آن كوتوله آهسته و آرام از ميان بوته‌ها بيرون مي‌آمد، موضوع چندان عجيب به نظر نمي‌رسيد. اما پيدا شدنش اصلا اين طور نبود.