در باب انتظار

پنلوپه کنار دارِ بافندگي‌اش منتظر اُديسه است؛ ولاديمير و استراگون منتظر گودو هستند؛ و همi ما هرروز مجبوريم منتظر چيزي يا کسي باشيم: براي اتوبوس، براي پرداخت‌هاي سرِ ماه، براي دلدارمان که برسد يا زنگ بزند يا براي کتري که جوش بيايد. اما آيا واقعاً مي‌دانيم که بالا و پايين گز کردن‌هاي عصبي‌مان يا خيره‌شدن‌هايمان به عقربه‌هاي ساعت يا دست به هم ماليدن‌هايمان در سالن انتظار به چه معناست؟ چه رابطه‌اي بين انتظار و زمان هست؟ آيا چيزي با عنوان اخلاقِ انتظار يا شايد حتي نوعي هنرِ انتظار وجود دارد؟ و آيا اينترنت، خريد آنلاين و پيامک زدن به معناي آن است که اکنون ديگر کار انتظار براي هميشه به پايان رسيده است؟

انتظار از جمله چيزهايي است که به‌رغم عجين بودنش با تجارب هرروزi ما عموماً بديهي انگاشته شده و کمتر به‌طور مستقل مورد واکاوي قرار گرفته است. اين در حالي است که نويسندi کتاب حاضر، با کنار هم گذاشتن مثال‌هاي متعددي از جهان هنر و ادبيات، اتکا به بصيرت‌هاي عميق پديدارشناسي و هرمنوتيک فلسفي و نيز نظريi انتظار آنري برگسون و ديگران، مي‌کوشد به‌نحوي هنرمندانه به پرسش‌هاي دشوار بالا پاسخ گويد.