نامه هايي در تربيت زيبايي شناختي انسان

انسانِ مدرن از نظرِ شيلر دستخوش دوپارگي و بيگانگي‌ با خويش است، چيزي که در فعاليت‌هاي متضادِ «حس» و «عقل» متجلي مي‌شود، در تضادِ دولتِ اضطرار و دولتِ عقلاني‌ـ‌اخلاقي، ضرورت و آزادي، قانونِ طبيعت و قانونِ اخلاق، رانه مادي و رانه صورت، و جز اين‌ها. شيلر، در کوشش براي رفعِ اين تضادها، بر سياست و «دولتِ عقلاني» تأکيد مي‌ورزد و «تربيتِ» موردِ نظر در نامه‌ها نيز تربيتِ انسان است براي پشتِ سر نهادنِ «دولتِ اضطرار» و تأسيسِ دولتِ عقلاني. بنابراين، مسئله‌ي اصليِ نامه‌ها را مسئله‌اي سياسي تشکيل مي‌دهد، که به تعبيرِ شيلر عبارت است از «برساختنِ آزاديِ سياسيِ حقيقي».
با وجودِ اين، شيلر راهِ حلِ اين مسئله سياسي را نه در خودِ سياست بلکه در«زيبايي‌شناسي» جست‌و‌جو مي‌کند. از نظرِ او، زيبايي‌شناسي وسيله‌اي است که مي‌تواند همه آن دوپارگي‌ها، تضادها و بيگانگي‌ها را از ميان بردارد و انسان را با خويش، با ديگران و با طبيعت در هماهنگيِ کامل قرار دهد.