سه تار

هيچ‌كس نفهميد چه طور شد. خود او هم ملتفت نشد. فقط وقتي كه سه‌تار او با كاسه چوبي‌اش به زمين خورد و با يك صداي كوتاه و طنين‌دار شكست و سه‌پاره شد و سيم‌هايش، در هم پيچيده و لوله شده، به كناري پريد و او مات متحير در كناري ايستاد و به جمعيت نگريست؛ پسرك عطرفروش كه حتم داشت وظيفه‌ي ديني خود را خوب انجام داده است، آسوده خاطر شد. از ته دل شكري كرد و دوباره پشت بساط خود رفت و سر و صورت خود را مرتب كرد و تسبيح به دست مشغول ذكر گفتن شد. تمام افكار او، هم چون سيم‌هاي سه‌تارش در هم پيچيده و لوله شده در ته سرمايي كه باز به دلش راه مي‌يافت و كم‌كم به مغزش نيز سرايت مي‌كرد، يخ زده بود و در گوشه‌اي كز كرده افتاده بود. و پياله‌ي اميدش، هم چون كاسه‌ي اين ساز نو يافته سه‌ پاره شده بود و پاره‌هاي آن انگار قلب او را چنگ مي‌زد.