صد برادر

صد برادر شروع مشهوري در رمان معاصر امريکا دارد. داستان با دو و نيم صفحه اسامي برادران راوي شروع مي‌شود. نود و نه برادر که هر کدام با چند کلمه‌ درباره‌ي شغل يا ويژگي‌هاي رفتاري يا شکل و شمايل‌شان به خواننده معرفي مي‌‌شوند، برادراني بيست ساله تا نود ساله. راوي در همان خطوط ابتدايي رمان مي‌گويد برادرها توي کتابخانه‌ي قديمي و نيمه‌متروک خانه‌ي اجدادي جمع شده‌اند تا خاکستر پدر مرده‌شان را پيدا کنند. اين را هم مي‌گويد که فقط يکي از برادرها امشب بين‌شان نيست، آن هم به خاطر اينکه پي زني به نام جين رفته و گم شده است. اين اولين و آخرين باري است که راوي اسم يک زن را توي اين داستان مي‌برد، باقي هر چه هست فضايي است مردانه در دل شبي بلند که هيچ زني راه به آن نمي‌برد، از يک بعدازظهر تا صبح فردا.
داگ يا همان راوي داستان که تبارشناسي علاقه‌مند به علم ژنتيک معرفي مي‌شود جايي در ميانه‌هاي روايتش ادعا مي‌کند که رگ و ريشه‌ي اين خانواده به جنون پيوند خورده و اين از نظر علمي هم بررسي شده است. اين کنايه به تبار خاندان بزرگش که از همان ابتدا وحشي و عاصي و حقه‌باز توصيف شده‌اند تمهيدي است براي دست‌يازيدن نويسنده به حقيقت تاريخ نه‌چندان پرافتخار امريکا. هرچند برادرها براي يافتن خاکستر پدرشان جمع‌ شده‌اند اما به نظر مي‌رسد آن‌ها هر کاري مي‌کنند تا از پي گرفتن هدف‌شان طفره بروند، باده‌‌نوشي تا سرحد مرگ، هوس‌بازي‌هاي بيمارگون و بازي‌‌هاي خطرناک و رعب‌آور. راوي با تمسخر رفتارهاي مردانه‌‌ي برادرها به تاريخ مذکري طعنه مي‌زند که لحظه‌اي خالي از خشونت، بي‌عاري، هرزگي و مردسالاري نبوده است،تاريخي سرشار از مسابقات فوتبال، قلدري‌ها، شکار و جنسيت‌زدگي. داگ وراي تبارشناسي برادرانش به کساني اشاره مي‌کند که در صدد نابود کردن تمدني انساني هستند.