روايت يك خودكشي

از متن كتاب: آنها در امتداد ساحلي سراشيب که به ندرت آنجا مي رفتند قدم زدند و در سکوت دور و دورتر شدند و به دماغه مجاور رسيدند. پدرش گفت: «فکر نمي کنم من بتونم بدون زن زندگي کنم. نمي گم اينجا بودن با تو عالي نيست، اما من هميشه دلم براي زندگي با زن ها تنگه. نمي­تونم به زن ها فکر نکنم. نمي دونم چه مرگمه. نمي دونم چطور مي شه وقتي اصلاً زني اينجا نيست، اين طوري فکر و ذکرم اسيرشون باشه. مثل اينه که ما اينجا اقيانوس و کوه و درخت داريم، اما در واقع انگار هيچي اينجا نيست مگه اينکه من يک زن لعنتي کنارم داشته باشم.»