سيب هاي سياه

بهار رضايي گلج جزو نويسندگان جوان محسوب مي‌شود. او فارغ‌التحصيل رشته‌‌ي زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه شهيد بهشتي است و در زمينه‌ي داستان‌نويسي و نوشتن خلاق تدريس مي‌کند. برخي از عناوين هفده داستان‌ اين مجموعه به شرح زير است: «آهسته‌ترين اشک»، «بگو سيب»، «مرثيه‌ي گندم»، «وقتي آسمان به کبودا مي‌زد»، «زني که مرده بود پيش‌ترها»، «گلدان‌ها را آب بده»، «تيله» و…
داستان‌هاي اين کتاب بيشتر فضايي اجتماعي دارند و حول زندگي عادي آدم‌ها و روابطشان و تلاش‌هاي هرروزه‌شان مي‎گردد. برش‌هايي از تقلاي آدم‌هاي امروز در فرازونشيب‌هايي که پيش‌بيني نکرده‌اند يا براي آن آماده نيستند. توصيف پريشاني‌هاي هرروزه در دل يک سکون هميشگي و به در و ديوار زدن براي پيدا کردن حلقه‌ي مفقوده‌ي زندگي‌هايشان و داستان‌هايي که بخشي از رکود و مرگ هميشگي در لحظات را تصوير مي‌کنند، مرگي که همراه با زندگي است. داستان‌هايي از فراموش شدن و آدم‌هايي که همه غافل از حضور آنان هستند و يک نوع تنها بودن که با جزئيات تصوير شده است.
بهار رضايي در سيب‌هاي سياه، داستان‌هايش را به‌درستي آغاز کرده و از زياده‌گويي پرهيز مي‌کند. او در تعليق جانب تعادل را نگه مي‌دارد و قاب‌هاي زيبايي را به تصوير مي‌کشد که راويان بر صحنه‌ي آن‌ها نقش‌آفريني مي‌کنند.