هواي او

مردم مي‌گفتند: ازش فاصله بگير… بي‌رحمه… سرده… داغونه. ساده است که مردي را از روي گذشته‌اش قضاوت کني، که به تريستن نگاه کني و يک هيولا ببيني.
اما من نمي‌توانستم اين‌کار را انجام بدهم. من مجبور بودم ويرانه‌اي را که درون او مي‌زيست، بپذيرم؛ چون آن ويرانه در من هم بود.
هر دوي ما تهي بوديم.
هر دو به دنبال چيز ديگري بوديم، چيزي بيشتر.
هر دو مي‌خواستيم تکه‌هاي شکسته ديروزمان را بند بزنيم.
بعد از آن، شايد مي‌توانستيم به ياد بياوريم که چگونه نفس بکشيم.