شوخي مي كنيد مسيو تانر

نويسنده از روابط عاشقانه نمي‌نويسد، از جنگ يا بدبيني روشنفکرانه در انزوا نمي‌نويسد، در عوض او داستاني دستمالي‌نشده و دست اول، از طبيعي‌ترين وضعيت بشر را طوري پيش روي خواننده قرار مي‌دهد که شما نتوانيد حتي لحظه‌اي تا پايان داستان سرتان را برگردانيد و آن را رها کنيد. ژان پل دوبوآ از پوچي حرف مي‌زند، اما در متفاوت‌ترين شکل ممکن. او جهان و نظم و بي‌نظمي‌اش را، هر دو سو را، به سخره مي‌گيرد و مبناي اين بود و نبود را به اندازه‌ي خانه‌اي با ستون‌هاي موريانه‌خورده و گرفتار در طوفان و به زيرآب‌رفته، در حال متلاشي‌شدن و معناباختگي مي‌يابد.
آدم‌هاي داستان، نه سياه‌اند و نه سفيد و شايد نتوان طنز دوبوآ در اين داستان را با نگاهي کلي طنز سياه برشمرد، بلکه او به‌گونه‌اي منحصر به‌فرد، نگاهي طنازانه به فاجعه در جهان مدرن دارد؛ نگاهي که مي‌خنداند و گاهي مي‌تواند دندان‌هاي خواننده را به روي هم ‌بفشارد.
در اين داستان زندگي مدرن شهري اگرچه در قلب اروپا، اما به‌قدري ملموس روايت شده که مرزهاي جغرافيايي را درمي‌نوردد و تفاوت‌هاي فرهنگي را کنار مي‌زند و نويسنده‌اش اثري جهاني خلق مي‌کند.شوخي مي‌کنيد موسيو تانر را شايد بتوان يکي از دقيق‌ترين روايت‌ها درباره‌ي برخورد فرهنگ‌ها، شرايط اجتماعي و موقعيت دقيق انسان مدرن شهري دانست که با زباني طعنه‌آميز و طنزي زيبا، تنهايي شخصيت‌هاي داستان را در خود پنهان مي‌کند. خانه در اين داستان شخصيت مي‌يابد و به يکي از کارکترهاي اصلي در داستان تبديل مي‌شود.