عطر خوش مرگ

گي‌يرمو آرّياگا خوردان (1958)، داستان‌نويس و فيلم‌نامه‌نويسِ برجسته‌ي مكزيكي، بين مخاطبان فارسي زبان نامي آشناست. او يكي از چيره دست‌ترين فيلم‌نامه‌نويسان چند دهه‌ي اخير به شمار مي‌آيد كه آثار شگفتي نوشته كه نسخه‌هاي سينمايي‌شان نيز معمولاً درخشان از كار درآمده. آثار مانند 21 گرم، آمورّوس پرّوس (كه در ايران به نام عشق سگي مشهور است)، بابِل و... كه كارگردان كاربلدي چون اينياريتو آن‌ها را به آثاري كم‌نظير تبديل كرده و جوايز معتبري را هم براي آرّياگا به همراه آورده است. اما آرّياگا فارغ از فيلم‌نامه‌نويسي يكي از مهم‌ترين داستان‌نويسانِ معاصرِ مكزيك است كه آثارش هميشه با استقبال روبه‌رو شده است، از جمله همين رمان كه در سال 1991 نوشت و او را بيش از پيش مشهور كرد؛ عطر خوش مرگ...
اثري كه از سويي جهانِ گارسيا ماركز را به خاطرمان مي‌آورد و از سويي روايت‌هاي بارگاس يوسا را.
داستان تكان‌دهنده آغاز مي‌شود: پسركي تنِ بي‌جانِ دخترِ جواني را پيدا مي‌كند. جنازه‌اي كه انگار تازه بي‌جانش كرده‌اند و همين كشف، كلِ مردمان دهكده را به خود وامي‌دارد.
جنازه به سرعت شناسايي مي‌شود و پاي پليس هم وسط مي‌آيد.
چرا اين دختر كشته شده؟ و اين تازه ابتداي يك روايت نفس‌گير است كه با ته مايه‌اي از طنز نيز عجين شده.
رماني كوچك كه بعيد است فراموشش كنيد.