درماندگي بزرگ ما

در يکي از روزهاي سرد زمستان، دو دوست قديمي در کنار هم بر سر تپه‌اي در ميان ابرها ايستاده‌اند. در برابرشان درياي سياه است، و پشت سرشان استانبول با هزار خاطره و رؤيا. هر دوي آن‌ها در آن لحظه به يک چيز فکر مي‌کنند: به کسي که حالا در دوردست‌ها روزگار مي‌گذراند. چتين در سکوت به اندر نگاه مي‌کند و همان پرسشي را که در دل دارد در چشمان او مي‌بيند: آيا نهال هم به ما فکر مي‌کند؟ پيش از اين‌که تمام کوهستان در ميان توده سفيد مه فرورود، دو دوست، دست در گردن هم، از شيب تپه پايين مي‌آيند. نامه‌اي که اندر همان شب براي نهال مي‌نويسد با اين جملات به پايان مي‌رسد: «چتين و اندر هنوز درون آن مه درانتظار تو هستند، در انتظار تو هستند، در انتظار تو هستند...»
درماندگي بزرگ ما چهارمين رمان نويسنده جوان باريش بيچاکچي است که موفقيت‌هاي بزرگي براي او به ارمغان آورده است. اين رمان، که در سال 2011 فيلمي نيز بر اساس آن ساخته شده است، روايت رفاقت‌هاي ديرپاي دو مرد ميانسال در شهر کودکي‌شان آنکاراست، شهري که به‌راستي مي‌توان بيچاکچي را نويسنده‌اي برخاسته از آن دانست. داستان با ورود نهال به زندگي دو دوست آغاز مي‌شود، دختري جوان که در حقيقت خواهر کوچک‌تر ِفکرت دوست دوران کودکي آن‌هاست و بناست به‌اجبار مدتي با اين دو دوست هم‌خانه شود. اما ورود نهال ِجوان زندگي دو مرد را بيش از آنچه تصور مي‌کردند تحت تأثير قرار مي‌دهد.