ساعت مادربزرگ

پاتريشيا دلش نمي خواهد به کلبه ي تابستاني خاله اش برود. آن هم حالا که مادر و پدرش مي خواهند از هم جدا شوند. او تا به حال خاله زاده هايش را نديده و با غريبه ها راحت نيست. اما به اصرار مادرش مجبور مي شود قبول کند و وقتي به کلبه مي رسد مي بيند ترسش بي دليل نبوده. بچه ها مسخره اش مي کنند و خاله و شوهرخاله اش برايش دلسوزي مي کنند. پاتريشيا به اتاقک پشت خانه پناه مي برد و همان جا يک ساعت قديمي پيدا مي کند. ساعتي که او را به گذشته مي برد، وقتي مادرش هم سن خودش بوده 12 ساله...
از متن کتاب:
چند ثانيه اي با احترام به ساعت نگاه کرد. معجزه بود که بخشي از گذشته در اين صفحه ي طلاي، توي دستانش، ذخيره شده بود. يک مشت زمان. زماني که او را بيشتر از زمان زندگي اش به سوي خودش فرامي خواند. چه قدر خوشبخت بود که درست وقتي نياز داشت، اين ساعت را پيدا کرده بود. اما ساعت چه طور گم شده بود؟ کاش مي توانست اين معما را حل کند.