نيهيليسم معنايي

ويلارد ون اورمن کواين را فيلسوفي دانسته‌اند که در محل تلاقي نحله‌هاي تحليلي، پوزيتيويستي و پراگماتيستي ايستاده است.
در کتاب حاضر تلاش شده است با تکيه بر استدلال‌هاي اساسي کواين در باب «کل‌گرايي معنايي»، «عدم تعين ترجمه» و «رد تمايز قضاياي تحليلي و ترکيبي» رويکرد طبيعي‌گرايانه او روشن شود. مؤلف کوشيده است با استناد به آثار و آراي کواين و نظر شارحان او نشان دهد رويکرد طبيعي‌گرايانه کواين در حيطه زبان به رفتارگرايي و نيهيليسم معنايي مي‌انجامد و در اين‌جا منظور از نيهيليسم معنايي نفي معنا به مثابه هويتي ذهني يا انتزاعي است.
از ديد کواين، معرفت، ذهن و معنا بخش‌هاي يک جهان واحدند و بايد در پرتو همان روح تجربي که به عالم طبيعي جان بخشيده است مطالعه شوند. بنابراين معنا بايد به نحو تجربي فهميده شود و هرگونه توصيف آن ناظر به خصيصه مشهود و عمومي آن است. با اين وصف، «معنا» خصيصه رفتار است و به تعبيري همان کاربرد است. نتيجه اين ديدگاه رفتارگرايي است که روح تز نيهيليسم معنايي محسوب مي‌شود.