درياها تمساح دارند

اين کتاب براساس يک داستان واقعي است. نويسنده مي‌گويد «البته عنايت‌الله جزئيات را به خاطر نمي‌آورد. با زحمت فراوان سفرش را بازآفريني کرديم. نقشه‌ها را بررسي کرديم، از گوگل کمک گرفتيم و سعي کرديم توالي زماني خاطرات جسته‌گريخته‌اش را بازسازي کنيم. سعي کردم در حد امکان به آنچه مي‌گفت وفادار باشم و داستانش را همان‌گونه که روايت کرده، بازگو کنم ولي ...»
در کتاب آمده است: «هرات افغانستان، نزديک‌ترين نقطه به مرز ايران است. خيلي زود همه‌ي رانده‌شدگان هماهنگ کردند که به ايران برگردند. کار سختي هم نبود. هرات پر از آدم‌پران‌هايي است که در کمين تبعيدشدگانند. قبل از اينکه پليس گيرت بياورد، آدم‌پران‌ها تو را برمي‌دارند و به ايران برمي‌گردانند. اگر پول نداشته باشي، بعدا پول‌شان را مي‌دهي. آن‌ها مي‌دانند که اگر مدتي در ايران کار کرده باشي، يک‌جايي در يک سوراخي، پولي را چال کرده‌ا‌ي يا اگر پولي هم نداشته باشي، مي‌تواني از کسي قرض بگيري، بدون اين‌که مجبور باشي چهارماه بيگاري کني؛ همان بلايي که بار اول سر من و صوفي آمد. آدم‌پران‌ها اين چيزها را خيلي خوب مي‌دانند.»