باغبان و نجار (ديدگاه هاي جديد علم روانشناسي رشد در باب رابطه والدين و فرزندان)

برخي والدين، درست مثل نجاري كه تنه درخت را برش مي‌زند و از آن صندلي مي‌سازد، طبق نقشه، براي تربيت فرزندانشان طراحي كامل و دقيق در ذهن دارند.
آنها آينده فرزندان را به دقت تصور مي‌كنند و مي‌كوشند تا آنها را طوري شكل دهند كه به آن طرح ايده‌آل تبديل شوند. در مقابل، والديني هستند كه براي شكل دادن به فرزندان تلاشي نمي‌كنند . آنها به باغباني مي‌مانند كه از كودك همچون گياهان حساس باغچه مراقبت مي‌كند. فرزندان را در بستري امن و آزاد پرورش مي‌دهند و اجازه مي‌دهند تا هر يك از آنها، موجودي مستقل و يگانه و خلاق شود.
آليسون گوپنيك، استاد روانشناسي رشد و كودك در دانشگاه بركلي، كه خود هم مادر است و هم مادربزرگ، اين دو الگوي والدين را در كنار هم گذاشته و به ما مي‌آموزد كه باغبان باشيم، نه نجار