آخرين جزيره

آخرين جزيره «آخرين پناهگاه، آخرين کنج خلوت انساني» بود؛ آرمان‌شهري که «هر کس هر آنچه از دستش برمي‌آمد، هر آنچه دلش مي‌خواست انجام مي‌داد.» ولي اين اوضاع چندان دوام ندارد. يکي از رهبران کودتاگر کشور براي گذراندن دوران بازنشستگي‌اش به جزيره مي‌آيد و آرامش ساکنان اين جزيره بهشت‌گونه را به هم مي‌زند. او مصمم است که زندگي طبيعي در جزيره را نظم و نسق بدهد. تلاش مي كندد اهالي خشنود جزيره را با «هر چه رأي اکثريت باشد، همان اجرا خواهد شد» گول بزند و ... در ظاهر همه‌چيز با اصول دموکراتيک هم‌خواني دارد. اما آرمان‌شهر به‌تدريج به يک ويرانه بدل مي‌شود. ابتدا مرغان دريايي و سپس ديگران شروع به مخالفت با اين وضع مي‌کنند.