در سايه دوشيزگان شكوفا 2 / در جستجوي زمان از دست رفته 6

قول معروفي هست که مي‌گويد: «رمان مفصل در جستجوي زمان از دست‌رفته را آدم‌هاي زيادي در کتابخانه‌هايشان دارند، ولي فقط اندکي‌شان آن را خوانده‌اند.» اين قول ناظر به تضاد دروني رمان سترگ مارسل پروست است: اهميت آن در ميان آثار ادبي قرن بيستم (و تمام دوران‌ها) و لزوم خوانده شدنش، و در عين حال سخت‌خواني‌اش؛ به ويژه براي انسان قرن بيست‌ويکمي. هرچه باشد، به اين سادگي‌ها نمي‌شود از کنار اين (به قول ژان کوکتو) «مينياتور غول‌آسا» گذشت يا از روي آن پريد و نخوانده‌اش گذاشت.
هنرمند فرانسوي، استفان اوئه، از همين رهگذر به اقتباس از رمان پروست پرداخته است؛ اقتباسي ستودني، با شخصيت‌سازي‌هاي درخشان، بارقه‌هاي هنرمندانه، توجه امانتدارانه به ريزه‌کاري‌هاي پروست در توصيف و تصويرسازي و رعايت ويژگي‌هاي روايي و کيفيات سبکي او و(مهم‌تر از همه‌) بدون هيچ مداخله مخلّي در اثر. به کمک استفان اوئه و اقتباس ارزشمندش، خواننده مي‌تواند با آنچه ولاديمير ناباکف «جزر و مد حافظه و امواج هيجانات» مي‌نامد، همراه شود و به‌ خوبي دريابد که چرا آلن دو باتن معتقد است: «پروست مي‌تواند زندگي آدم را دگرگون کند.»