هگل ايراني

هگل از وقتي به ايراني آمد «بود»؛ به تمامي و با همه آثار ترجمه‌ناشده و نخوانده‌اش، حتي تا همين حالا، بود. در روايت گوبينو از علاقه غريب ايرانياني که با او محشور بودند به آراي هگل و اسپسنوزا سخن به ميان آمده است. توجه کنيم که گوبينو دقيقاً چه مي‌گويد: «فيلسوفان ايراني که با من آشنا هستند بيشتر مايلند که معرفت کاملي به احوال اسپينوزا و هگل پيدا کنند و علت آن هم معلوم است زيرا افکار اين دو فيلسوف آسيايي است.»