آرزوهاي بزرگ

نام خانوادگي من پريپ است، و اسم کوچک من پيليپ است، از کودکي هر دو اسم را ادغام کردند و مرا پيپ صدا زدند.
من با خواهر و شوهر آهنگرش در منطقه اي مردابي زندگي مي کردم. اولين خاطره ي آشکاري که به ياد دارم، روز سردي در هفت سالگي ام بود. من به تنهايي در حياط کليسا سر مزار والدينم بودم. مي دانستم که زمين صاف هموار پشت حيات کليسا مرداب بود. خط خاکستري رودخانه است و باد از سمت دريا مي آيد. و مي دانستم آن توده ي لرزاني که مي خواست گريه کند پيپ بود.
صداي وحشتناکي گفت صدات رو ببر! مردي از ميان گورها برخاست. بي حرکت بمون شيطان کوچک وگرنه گلوتو مي برم!