به تاريكي خواهم رفت

يك شكارچي مرموز و وحشي طي مدتي بيش از ده سال مرتكب پنجاه مورد تجاوز در كاليفرنياي شمالي مي شود، سپس روانه ي جنوب شده و ده نفر را به طرز فجيعي به قتل مي رساند. او در سال 1986 ناپديد مي شود و از چنگ نيروهاي پليس و بهترين كارآگاهان منطقه مي گريزد. سي سال بعد، ميشل مك نامارا، روزنامه نگار جنايات واقعي و نويسنده ي وبگاه محبوب truecrimediary.com مصمم مي شود رواني خشني را كه قاتل گلدن استيت مي نامد، پيدا كند. ميشل به كندو كاو گزارش هاي پليس مي پردازد، با قربانيان مصاحبه مي كند و به جوامع آنلايني راه مي يابد كه به اندازه ي خود او فكر و ذكرشان حل اين پرونده است. در زمان جنايت، قاتل گلدن استيت بين هجده تا سي سال سن داشت، سفيدپوست و ورزشكار بود، مي توانست از روي نرده هاي بلند بپرد و هميشه ماسكي به صورت داشت. او بعد از انتخاب قربانيان خود - بيش تر زوج هاي حومه شهر - معمولا وقتي كسي خانه نبود وارد آن جا مي شد، عكس هاي خانوادگي را نگاه مي كرد و با چيدمان و فضاي خانه آشنا مي شد. بعد وقتي قربانيان خواب بودند به آن ها حمله كرده و از چراغ قوه براي بيدار كردن و كور كردنشان استفاده مي كرد. گرچه قربانيان نمي توانستند او را شناسايي كنند، اما صدايش را به خاطر مي آوردند: زمزمه ي مبهمي كه از ميان دندان هاي به هم چسبيده بيرون مي آمد و زننده و تهديد آميز بود.