مردي هست كه عادت دارد با چتر بكوبد تو سرم

«كسي كه تغيير نكند،مضحك ترين است.» داستان اي فرناندو سورنتينو شرح حال چنين كساني است. كساني كه ماييم. در قيد و بند ضعف ها و آداب هاي پوچ. بوطيقاي داستان او شديدا استوار بر عنصر تصادف،سرعت،فانتزي و نوعي موتيف شوخ و شنگ است. زبانش بسيار سهل و ممتنع،گويا و موجز. و بدين ترتيب همه چيز براي خواندن قصه هايي عميق،مفرح و خوش خوان آماده است.
در اين اولين مجموعه داستان از سورنتينو به زبان فارسي، با يكي از شاداب‌ترين و خلاق‌ترين اساتيد طنزپردازي در ادبيات امروز امريكاي لاتين آشنا خواهيم شد و چيره‌دستي او را در بازآفريني موقعيت‌هايي كافكايي در قالب قصه‌هايي طناز و گاه كارآگاهي تماشا خواهيم كرد. آميزه‌ي خاصي از فانتزي و طنزي پنهان به وضعيتي گروتسك مي‌رسد. در داستان‌هاي بي‌رحمانه بازيگوش او آدم‌ها به هچل مي‌افتند. روايت‌ها با اختلالي ساده در زندگي روزمره آغاز مي‌شوند و به وضعيتي حاد و وخيم در مي‌افتند. و مگر سرگذشت تاريخ و انسان جز اين است؟
دايانا سيمون، منتقد بزرگ ادبي، مي‌گويد كافكا دوباره بازگشته است.