شناخت و نقد شعر پسامدرن آمريكا

مارجري پرلوف:
درس بزرگ زبان‌شعر اين بود که با وجود فرهنگ پاپ معاصر، امر شعري صرفاً مهارتي نيست براي جان‌هاي حساسي که آرزو دارند خودشان را بيان کنند، بلکه همچنين روشي روشن‌فکرانه است که به مهم‌ترين موضوعات فلسفي و فرهنگي روز مي‌پردازد.
امروزه ... شخص گاهي خودش را آرزومند يک شعر غناييِ طبيعيِ شفاف يا سانِتي عاشقانه ــــ ترجيحاً داراي شمارِ زيادي قافيه، تکرار و برگردان بندِ ترجيع ــــ مي‌يابد. در واقع، پس از دهه‌ها «مدرنيست‌آزاري»، همه نشانه‌ها حاکي از آن‌اند که مدرن‌ها با تمام نيرو برگشته‌اند، يا به بيان دقيق‌تر هرگز ما را رها نکرده‌اند.

آلبرت گلبي:
برچسب “زبانْ‌شاعران” تفاوت‌هاي مهم‌تر ميان آنها را پنهان مي‌کند، و هدفِ اين خوانش‌هاي من از متن‌هاي نمونه جداکردنِ مغلق‌نويسان از شاعران است. تمايز در ميزانِ خودارجاعيِ بلعنده‌اي است که شخص به زبان مي‌دهد، خودارجاعي بلعنده‌اي که سوژه و ابژه، هر دو، را با ردِّ ميانجيگري ميانشان انکار مي‌کند.