ايام آموختن

کتاب ايامِ آموختن، يا به عبارتي مرارتِ آموختن، روايتي است مستند از زندگي گدار و همسرش آن ويازمسکي، که دانشجوي فلسفه است و بازيگر، دختري برخاسته از محيط و خانواده‌اي پايبند اصول و سنت، و نوه‌ي فرانسوآ مورياکِ نويسنده. آنچه در کتاب مي‌گذرد، نه محدود و منحصر به گزارشي خطي، که بازتابي است از زندگي و سينما و درس و دلباختگيِ زوجي که آينه‌ي هم‌اند، تلفيقي از زندگي فردي و حيات اجتماعيِ اين دو در دوره‌اي از تاريخ و در بزنگاه زمانه و نسلي زاده‌ي جنگ، و حالا در آستانه‌ي بلوغ فکري، رکني از کتاب هم مربوط به همين نسل عصيـانـي اسـت، با مـطـالـبـاتي و آمـالـي که مـنـجـر مـي‌شـود به تحولات اجتماعي‌ـ‌‌ فرهنگيِ 1968. اسلوب نويسنده در پرداختن روايت با تأسي و تلمذ از پيشگامان ادبي و سينمايي عصر خود، گسسته‌ ـ ‌پيوسته است، با ذهن و بياني آميخته‌ي کلمه و تصوير. عنصر مکان هم البته به مثابه شخصيتي از روايت و با معنايي نمادين در جغرافياي شهر به خوبي در متن گنجانده شده است.
ويازمسکي در تحقق آمال سينمايي‌اش گرچه ناکام ماند، اما از سوداي نوشتن خلاصي نيافت، گرفتار کلمه شد و نوشت.