شهري كه در آن زمان ايستاد

وقتي پدرم نقش آن پري دريايي را كه براي هميشه روي سينه ام نقش بسته بود، ديد، لحظه اي خشكش زد و بعد به مدت طولاني به آن خيره شد. هيچ كدام از چشمانش پلك نمي زدند انگار در ذهنش دنبال دلايلي مي گشت كه ممكن بود آن نشان دريايي و پاك نشدني را توجيه كند...