بايد بدانم

مت مهندس نرم‌افزار است. وي نمي‌‌‌‌داند که روس‌‌‌‌ها چقدر پيچيده و مرموز عمل مي‌‌‌‌کنند و چقدر مي‌‌‌‌توانند بي‌‌‌‌رحم باشند. به روش‌‌‌‌هاي عجيبي، باب آشنايي با او را باز مي‌‌‌‌کنند و وقتي کاري برايشان انجام داد و نقطه‌‌‌‌ضعفش را شناختند کاري مي‌‌‌‌کنند که تا عمر دارد مجبور به همکاري با آن‌ها شود. دو دقيقه زودتر از پايان وقت به مدرسه مي‌‌‌‌رسم. وارد دفتر که مي‌شوم جريان هواي گرم به صورتم مي‌خورد. مدير با قيافه‌اي سرد و سنگي اول نگاهي به ساعت و سپس نگاهي به من مي‌کند. دقيقاً متوجه معنايش نمي‌شوم مثلاً مي‌خواهد بگويد «چرا اين‌قدر طول کشيد تا برسي؟» لبخند عذرخواهانه نصفه‌نيمه‌‌‌‌اي روي لبانم است اما مي‌‌‌‌خواهم جيغ بکشم: «لعنتي‌‌‌‌ها! الّا هر مرضي که گرفته از اين خراب‌شده گرفته.»