واقعه ي كارمن (يادداشت هاي تمرينات پيتر بروك)

من هرگز به حقيقتي يگانه و واحد اعتقادي نداشته‌ام، چه از آنِ من باشد يا از آنِ ديگري. اعتقاد راسخ دارم که تمام مکاتب و مشرب‌ها، تمام نظريه‌ها و فرضيه‌ها مي‌توانند در مکان و زمان به‌خصوصي قابل قبول باشند. ولي در عين حال معتقدم زندگي وقتي معنا دارد که ما صادقانه و صميمانه، با شور و شوق و با تمام وجود به نقطه‌ي ديد و تفکري اعتقاد داشته باشيم. با اين همه، زمان مي‌گذرد، ما عوض مي‌شويم، تغيير مي‌کنيم، دنيا تغيير مي‌کند، هدف‌ها و آمال و حتي تفکرمان دگرگون مي‌شود. يک چيز همواره نظرم را جلب کرده و من هميشه آن را دنبال کرده ام: اگر نظري و تفکري مثمر ثمر و قابل ارائه باشد، بايد خود را وقف آن نمود و تا سر حد مرگ از آن دفاع کرد. با اين حال، هميشه ندايي آرام و آهسته در گوش‌مان زمزمه‌مي‌کند: Hold on tightly, let go lightly (سخت بگير و سلانه سلانه برو). در عقايدت مصمم باش و در راه و روشت نرمش داشته باش.