سفيدبرفي بايد بميرد

از متن كتاب:
آنجا، او دراز کشيده بود، بي‌حرکت و دوست‌داشتني روي تختي باريک، دست‌هايش روي شکمش خم شده، موهاي بلندش مانند بادبزني سياه اطراف سرش پخش بود. کنار تخت، کفش‌هايش قرارداشت و روي ميز کوچک، دسته گلي زنبق در گلداني شيشه‌اي بود.
به آهستگي گفت: «سلام سفيد برفي.» دانه‌هاي عرق روي پيشاني‌اش شکل گرفت. گرما تقريباً غيرقابل تحمل بود اما دختر اينطور دوست داشت. قبلاً، دختر هميشه نسبت به سرما حساس بود. نگاه مرد به عکس‌هايي افتاد که کنار تختش گذاشته بود. مي‌خواست از او بپرسد آيا مي‌تواند عکس جديدي بگذارد اما نياز داشت اين درخواست را براي لحظه‌ي مناسب نگه دارد؛ وقتي که او اشتباه برداشت نکند.