رستاخيز

تولستوي در اين اثر سترگ با ارائه‌ي تصوير سياه و هولناک از نابرابري و فساد سياسي دوران تزار، جامعه‌ي روسيه را به نقد کشيده و آن را به بازگشت به آموزه‌هاي مسيحيت دعوت مي‌کند.
«نيليدوف»، اشراف‌زاده‌اي خوشگذران که در جايگاه هيئت منصفه قرار گرفته در مواجهه با ماسلووا، زني متهم به قتل، به ياد ‌مي‌آورد که در دوران نوجواني، براي ارضاي هواي نفس خود، چگونه ماسلوورا نديمه‌ي روستايي خود را در مسير تباهي و گناه قرار داده‌است. لحظه‌اي تاثيرگذار در وجدان او که باعث تغييراتي عميق در روح عدالت‌خواه او مي‌شود.
دليل مانايي و شکوه کتاب رستاخيز، تفصيل سرگذشتي است که تولستوي با بازديد از زندان‌ها و سفر به مناطق دوردست سيبري، تاريخ اين سرزمين را در قالب يک داستان به رشته‌ي تحرير در آورده است.