وصيت ها

رمان با اين جمله آغاز مي‌شود: «اين جا فقط مجسمه مرده‌ها را مي‌سازند، اما من هنوز زنده‌ام و مجسمه‌ام را ساخته‌اند. همين الانش هم سنگ شده‌ام.»
پانزده سال از داستان سرگذشت نديمه مي‌گذرد. چه بر سر آفرود آمده؟ کودکاني که از گيلياد گريختند حالا چه مي‌کنند؟ چه کسي حرف مي‌زند؟ سه زن... سه شاهد.
آن‌ها روايت‌گر اتفاقاتي‌اند که در وصيت‌ها رخ مي‌دهد. سه نفر که در سه نماي مختلف همزمان حرف مي‌زنند، به احساسات خود اعتراف مي‌کنند، وقايع را بازگو مي‌کنند و ما را با خود روي آب‌هاي سرد کانادا پيش مي‌برند.
مارگارت اتوود سرگذشت نديمه را در رمان وصيت‌ها ادامه مي‌دهد. وصيت‌هايي که شايد آخرين مدرکي باشد که از گيلياد باقي خواهد ماند.